LVC – Blue Roots Official

Altijd opzoek naar de “Big E”

koen kuik — Fri, 09 Mar 2018 10:00:49 +0000

Het is klein en rood; één van de dingen waaraan je Levi’s herkent, dat rode lipje op de kont- of borstzak. Maar dat daar een heel verhaal achter schuilt is wellicht niet iedereen bekend. Waarom willen mensen nou juist “Big E”?

Wanneer ik (een van de vele) kringloop winkels binnenga loop ik direct naar de spijkerkleding afdeling. Wetend dat de kans klein is dat ik iets goeds vind, zijn mijn ogen gericht op het rode labeltje met die hoofdletter E.!

Waarom? Die hoofdletter E geeft aan dat het kledingstuk uit een bepaalde periode komt of LVC is, en daarvan gaat elk denimhart sneller kloppen.

“Bepaalde periode” is misschien wat vaagjes, ik probeer het uit te leggen.
In 1873 kreeg Levi’s het patent op de blauwe broek. Toen dat patent verstreek gingen concurrenten diezelfde broek namaken. Levi’s zocht een manier om hun broek kenmerkend te maken.

Levi’s begon met de Arcuate, naaisel op de broek in de vorm van een vogel. Dat was nog niet genoeg, rond 1890 begonnen ze met de “two-horse-pull-logo” patch op de broek.

Toen de concurrenten ook de Arcuate na gingen maken zocht Levi’s naar een nieuw kenmerk. National sales manager Chris Lucier was een van de mensen die met het idee kwam om een gevouwen rood stukje lint in de kontzak te naaien, zo is de Red tab ontstaan.

In 1936 verschenen de eerste broeken met een Red tab, later kregen ook de jasjes dit labeltje.
Door de jaren heen zijn er kleine veranderingen aangebracht.
1936-1950 Enkelzijdig LEVI’S (foto 1)
1950-1970 Dubbelzijdig LEVI’S (foto 2)
1970-Nu Dubbelzijdig Levi’s (zonder hoofdletter E) (foto 3)

Aan de hand van die veranderingen is dus een schatting maken uit welke tijdsperiode het item komt. Dat kleine rode labeltje zegt dus meer dan alleen een merklogo. Voor mij is het een handvat in mijn zoektocht naar vintage Levi’s items.

Dit artikel is geschreven door Koen Kuik

Liever Iets dan niets! LVC 501 1944

koen kuik — Thu, 05 May 2016 07:00:33 +0000

Liever iets dan niets, dat moeten ze gedacht hebben bij Levi’s tijdens de tweede wereld oorlog.
Om een tekort aan grondstoffen te voorkomen, moest de kledingindustrie bezuinigen op draad, katoen en metaal.

Door die bezuinigingen kwam Levi’s voor een uitdaging te staan. Hoe konden zij hun befaamde 501 maken zonder dat deze grote veranderingen doormaakte. Dit is goed te zien bij hun 1944 S501XX model.

Knopen:
Knopen waren een lastig ding in die tijd. Doordat er veel metaal verbruikt werd, bleef er weinig over voor knopen. Dit zie je terug op de broek, er zijn Laurel Leaf knopen gebruikt in plaats van de normale Levi’s merk knopen, de knopen van de gulp zijn onbedrukt.

Cinch:
De cinch is helemaal weggelaten om zo katoen te besparen, de metalen gesp en rivets konden bespaard blijven.

Arcuate:
Er moest zo min mogelijk garen gebruikt worden, ook de ‘dubble seagull’ werd achterwege gelaten omdat die meer decoratief dan functioneel was. Levi’s moest een andere manier bedenken om toch één van de bekendste onderdelen te behouden.

Verven, dat was de oplossing! Door de kontzak te bedrukken konden zij toch hun dubbele boog behouden. De verf vervaagde snel maar de broek bleef herkenbaar voor de verkoop.

Rivets:
Bij de cinch waren ze al weg, ook bij de Watchpocket en de gulp zijn ze weggelaten. Het is Levi’s toch gelukt om hun 501 goed neer te zetten tijdens de tweede wereldoorlog. Al met al een mooie broek met een goed verhaal.

Vind de broek hier:
LVC 501 1944

Levi’s 501Z 1954 Jeans

koen kuik — Tue, 15 Mar 2016 08:00:12 +0000

Als ik van alle 501 jeans die ooit gemaakt zijn een favoriet moest kiezen, dan is dat zeker de LVC 1954 501Z. Waarom dan juist die enige 501 met een rits weet ik niet zo goed. Maar de fit vind ik fantastisch en het verhaal erachter al helemaal.

Midden jaren 50 begon Levi’s voor het eerst 501 jeans te verkopen aan de East Coast van Amerika.
Daarvoor verkochten zij alleen nog maar hun broeken in de westelijke staten.
Veel mensen waren al bekend met de broeken van Levi’s omdat deze gedragen werden door gasten op de ranch (Amerikaanse boerderij), voor andere was deze knoopsluiting werk broek een ware openbaring. Om ervoor te zorgen dat Levi’s meer potentiële kopers kreeg, hebben zij in 1954 een 501 Shrink-To-Fit uitgebracht met een rits. De 501Z.

Toen in 1954 deze 501Z voor het eerst uitkwam, ontving Levi Strauss & Co. een brief van een klant. Deze klant was wat minder te spreken over de rits. De brief is inmiddels verdwenen, maar het gerucht gaat dat de schrijver had geschreven; “Why the heck did you put a zipper in your jeans? It’s like peeing into te jaws of an alligator.” (vertaling; “Waarom hebben jullie in Godsnaam een rits in de broek gezet, het is alsof je in de bek van een krokodil plast!.”)

Item details
– Cone Mills 12oz Red Selvedge Denim (14oz na wassen)
– Rits sluiting
– Twee kontzakken met verborgen rivets
– Red Tab met grote E.

Meer weten?
Lees hier dan dit artikel: Levi’s 501 Spur Bites 1890

501 Spur Bites 1890 (Limited Edition)

koen kuik — Tue, 01 Mar 2016 08:00:12 +0000

Levi’s Vintage Clothing : 501 Spur Bites 1890 (Limited Edition)

Een pracht exemplaar die ik mocht toevoegen aan mijn privé collectie is de Levi’s 501 Spur Bites. Een gelimiteerde uitgave van 501stuks, waarvan ikzelf nummer 34 in mijn bezit heb. De compleet afgedragen jeans die voor velen een ‘Holy grail’ is, en voor een ander een afschuwelijke broek zal zijn.

Gemaakt tussen 1890-1901 van XX 9oz. denim van de Amoskeag Manufacturing Company die zich in Manchester, New Hampshire bevindt. Het archief van Levi Strauss & Co. heeft het origineel in 1997 gekocht voor maar liefst $25.000. De replica lag voor €650,- in de winkels.

De jeans heeft zijn naam te danken aan alle rips & damages die zich op de broek bevinden. Door het dragen (waarschijnlijk een cowboy) van zijn sporen zijn gecreëerd. Het mooist aan de jeans is dat de eigenaar de broek constant bleef repairen doormiddel van andere stukken denim. Er zit zelfs een patch op van exact dezelfde soort denim, wat doet suggereren dat de eigenaar een tweede paar had die hij opofferde om zijn eerste paar steeds maar nieuw leven in te blazen. Wat helaas tegenwoordig nog maar weinig gebeurt.